Dostlarım Hep Bende Kusur Aradı
Gerçek Yanlarımı Göremediler
Yar Dediğim Yad Ellere Yaradı
Sevdiklerim Bana Eremediler
Saflar Kandı Fitnelerin Sözüne
Körler Düştü Kalleşlerin İzine
Dinamitler Kondu Suyun Gözüne
Yine De Farkına Varamadılar
Kalmadı Sevdiğim Lezzetim Tadım
Devrildi Seneler Bak Adım Adım
Yıllarımı İnsanlara Adadım
Bir Günümü Geri Veremediler.
Göz Koydular Varlığıma Malıma
Kurtlar Çoban Oldu Kuzularıma
Zalimi Koydular Mazlum Yerine
Haklının Hakkını Aramadılar.
Hüdai’nin Yaraları Döşünde
Duman Eksik Olmaz Garip Başında
Yar Yari Pişirir Aşk Ateşinde
Yarsızlar Yarasın Saramadılar.
Hüdai